Gaziemir Mutlu Son

Gaziemir Mutlu Son Sadece fotoğraflardan görmüştü. Mine de kendi evinde ona, kendine hazırladığı gibi hiç kahvaltı hazırlayamamıştı. Kahvaltıdan sonrasında birazcık evde oyalandı. Çiçeklerine su verdi, evi toparladı, elindeki ve ayağındaki bordo ojeleri çıkarıp pembe ojeler sürdü ve sonra dışarı çıktı. İşe gidecekti, orada pek kimseyi göremezse bölme tarafına geçecekti. Mine bir süredir üzerinde çalıştığı Ege’deki arkeolojik alanlar ve mitolojik izler üzerine sırf kendi merakı üzerine derlediği çalışmayla ilgilenmeye başladı.

Bir yandan çalışırken Fuat’ı düşündü. Şimdi büyük olasılıkla çalışıyordur Ben de onun sayesinde böyle iş üretir oldum, diye kendini teselli ediyordu içinden. Mine’nin ziyareti Fuat’a yaramıştı. O gittikten sonra bir uyku ilacı almış, hemen uyumuş ve sabah da çalışmaya başlamıştı. Günlerdir yapamadığı Meryem ikonasındaki yüz nihayet şekillenmeye başlamıştı. O yüzü boyarken, Mine’nin erkekliğini ağzına aldıktan hemen sonraki gözleri yaşlı halini hayal ediyordu. Başka bir şey de düşünmek istemiyordu, çalışmak ve resmetmek dışında.

Gaziemir Mutlu Son

Gaziemir Mutlu Son Pazar günü oğlu gelecekti, anası de torununu görmek istiyordu. Bunlar ona yapması gereken bir vazife gibi geliyordu. Fakat onun cumartesi günü yapmayı istediği tek şey boyamaktı. Hatta akşam erken yatıp, Pazar sabahın erken saatlerinde tekrar çalışacaktı. Bu devamlı çalışma hevesi onu memnun ediyordu. Mine de böyle düşünebilseydi keşke. Ona gore yaşamdan keyif almak ve anı yaşamak çok daha önemliydi. Sevgilisi uygun olsa kendini çalışmaya vermezdi. Şimdi de bahane arıyordu kaçmak için. Kendine bir çay alırken ofiste Özgürle karşılaştı. “Sen cumartesi günü de buraya gelir miydin, prenses?” “meydana getirecek daha önemli bir şeyim yoktu, geldim. Aslolan senin ne işin var?” “Ofiste bir şeyler unutmuşum.

Bugünkü Patti Smith konserine iki de biletim vardı, onlar da burada kalmış. Bir arkadaşımla gidecektik, o gelemiyor. Onları alayım dedim, belki birilerine veririm.” “Aa neden başkasına veriyorsun? Patti Smith’e gidilmez mi?” “birlikte gidelim o vakit, madem seviyorsun.” Bundan hoşnut bir halde, “Olabilir, bak.” “Konsere kadar ne yapacağız peki? Taksim’e çıkalım, bir şeyler yiyelim ama tabii ofise kapanıp çalışmak istiyorsan o başka.” Bunun üzerine Mine hazırlanıp Özgür’le çıktı. İşyerinde kalsa birkaç saat sonra sıkılıp biraz insan görmek isteyeceğini biliyordu. Şehirde yalnızlık Mine’nin mizacına tersti.